جنس عجیب و آینده انسان

زنها کیستند؟ و چه می خواهند؟ سئوالاتی که حتی فروید روانکاو و روانشناس شهیر هم نتوانست جواب دهد. زنها موجوداتی بس عجیب هستند. این موضوع را خودشان نیز قبول دارند و بر آن صحه می گذارند. زنها نه به قول سیمون دوبوآر جنس دوم هستند و نه جنس اول! شاید اول و آخر تمام معادلات هستند. معادلاتی که خودشان طرح ریزی می کنند و خودشان هم حل! شاید بهترین آشپزها، بهترین خیاط ها و بهترین آرایشگرها مرد باشند ولی این زنها هستند که بهترین سیاست دانها بوده و مردها فقط بازیگر این سیاستها هستند. آیا زنها توسط نیروهای ماورایی در دورانهای دور تسخیر شده اند؟ آیا زنها از هوش بالاتری برخوردار هستند؟ هر چه هست فروید هم از جواب این سئوالات عاجز بود. در قضیه ی ناشناخته بودن زنها، هورمونها نه یک مقصر بلکه یک بازیچه اند! استفاده از واژه ی هورمون در اعصار گذشته و حال فریبی بیش نبوده که خود زنها نیز باور کرده اند. قبول و باور بر مسئله ی عجیب بودن زنها بایستی تا به حدی جدی تلقی شود که قبل از دیر شدن فکری اساسی برای این موضوع شود! چرا که این موضوع و بحران در صورت عدم حل منجر به یک فاجعه جهان شمول خواهد شد. شاید در نگاه اول این مکتوب افراطی به نظر بیاید ولی اگر تاریخ را مطالعه کنید خواهید دید که نقطه عطف تمامی چرخش ها و تغییرهای اساسی پیرامون زنها بوده است. حداقل قبول دعوی ذهنی در نوع رفتار و کردار زنها می تواند شروعی باشد برای روشن شدن مجهولات تاریخی و چالشی پیرامون این جنس از اشتقاق وجودی. چرا که روند توالی انسان شاید لزوماً نه یک روند تکاملی بلکه یک روند توالدی صرف و در جزئیات شاید فقط تکاملی باشد. روندی که نه تنها بنا به دلایل زیاد یک تکامل نیست بلکه شاید تنازل نیز باشد. تنازلی که بشر را در آستانه ی تحولات عظیم علمی بیش از پیش آماج زوال ذهنی و وجودی کرده است. شایده ساده ترین مثل این شروع برای پایان، پاندمی کووید19 باشد. پاندمی که ثابت کرد انسان نه تنها هوشمند و تکامل یافته نیستند بلکه در جزئی ترین سازمان های اجتماعی هم دچار مشکل هستند.

صائب تبریزی

ایه اصــــل و نسب در گردش دوران زر است
هر کسی صاحب زر است او از همه بالاتر است

 

دود اگر بالا نشیند کســـر شــأن شــعـله نیست
جای چشم ابرو نگیرد چونکه او بالا تراست

 

ناکسی گر از کسی بالا نشیند عیب نیست
روی دریا، خس نشیند قعر دریا گوهر است

 

شصت و شاهد هر دو دعوی بزرگی میکنند
پس چرا انگشت کوچک لایق انگشــــتر است

 

آهن و فولاد از یک کوه می آیند برون
آن یکی شمشیر گردد دیگری نعل خر است

 

کــــره اسـب ، از نجابت از پـس مــــادر رود
کــــره خــر ، از خــریت پیش پیش مــــادر است

 

کاکـل از بالا بلندی رتبــه ای پیدا نکرد
زلف ، از افتادگی قابل به مشک و عنبر است

 

پادشه مفلس که شد چون مرغ بی بال و پر است
دائماً خون میخورد تیغی که صاحب جوهر است

 

سبزه پامال است در زیر درخت میوه دار
دختر هر کس نجیب افتـاد مفت شوهر است

 

صائبا !عیب خودت گو عیب مردم را مگو
هر که عیب خود بگوید، از همه بالا تر است