مولانا

رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن

ترک من خراب شبگرد مبتلا کن

 

ماییم و موج سودا شب تا به روز تنها

خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کن

 

از من گریز تا تو هم در بلا نیفتی

بگزین ره سلامت ترک ره بلا کن

 

ماییم و آب دیده در کنج غم خزیده

بر آب دیده ما صد جای آسیا کن

 

خیره کشی است ما را دارد دلی چو خارا

بکشد کسش نگوید تدبیر خونبها کن

 

برشا خوبرویان واجب وفا نباشد

ای زرد روی عاشق تو صبر کن وفا کن

 

دردیست غیر مردن کانرا دوا نباشد

پس من چگونه گویم کین درد رادواکن

 

در خواب دوش پیری در کوی عشق دیدم

با دست اشارتم کرد که عزم سوی ما کن

 

گر ا‍‍ژدهاست بر ره عشق است چون زمرد

از برق این زمرد هین دفع اژدها کن

در مسیر پاییز

سرش پایین بود، در هجوم تنهایی، گاهی صدای برگی که از درخت می افتاد شنیده میشد، در امتداد پاییز افکار آزاردهنده اش مرور میشد، خاطرات غم، خاطراتی که بر روی روحش حک شده بودند... با هر صدای برگی به خود می آمد و یاد تنهاییش می افتاد. یاد الان... کوله بارش سبک بود... خاطراتی داشت به وسعت غم اش و به سبکی آنچه خوب بود... اما سنگین بود نگاه سهمگینش در یادش... با صدای دیگری به این فکر افتاد که راه بیفتد... آری راه رفتنی را باید رفت... با کمر خم شده بلند شد و راه افتاد. در مسیر پاییز... در مسیر زوال آرزوهایش... آری تنها به راهش ادامه داد...

سعدی(غزلیات)

هر که مجموع نباشد به تماشا نرود

یار با یار سفرکرده به تنها نرود

باد آسایش گیتی نزند بر دل ریش

صبح صادق ندمد تا شب یلدا نرود

بر دل آویختگان عرصه عالم تنگست

کان که جایی به گل افتاد دگر جا نرود

هرگز اندیشه یار از دل دیوانه عشق

به تماشای گل و سبزه و صحرا نرود

به سر خار مغیلان بروم با تو چنان

به ارادت که یکی بر سر دیبا نرود

با همه رفتن زیبای تذرو اندر باغ

که به شوخی برود پیش تو زیبا نرود

گر تو ای تخت سلیمان به سر ما زین دست

رفت خواهی عجب ار مورچه در پا نرود

باغبانان به شب از زحمت بلبل چونند

که در ایام گل از باغچه غوغا نرود

همه عالم سخنم رفت و به گوشت نرسید

آری آنجا که تو باشی سخن ما نرود

هر که ما را به نصیحت ز تو می‌پیچد روی

گو به شمشیر که عاشق به مدارا نرود

ماه رخسار بپوشی تو بت یغمایی

تا دل خلقی از این شهر به یغما نرود

گوهر قیمتی از کام نهنگان آرند

هر که او را غم جانست به دریا نرود

سعدیا بار کش و یار فراموش مکن

مهر وامق به جفا کردن عذرا نرود

تنهای بزرگ

سلام

امیدوارم حالتون خوب باشه امروز آهنگ نهنگ تنها رو گوش دادم... بعضی مواقع حسودیم میشه بهش... درسته تنهاس ولی عوضش راحته... راحت! راحت و آرووم... درست مثل اقیانوس آرام...

شاید بعضیا ندونن قضیه نهنگ تنها چیه! دانشمندا یک نهنگ رو پیدا کردن که به خاطر تولید صدا با فرکانس غیرطبیعی برای سایر نهنگ ها، تنها مونده! این نهنگ صدای 52 هرتز تولید میکنه(سایر نهنگ ها فرکانسی بین 10 تا 40 هرتز تولید میکنن) و واسه همین بقیه نهنگ ها نمیتونن صداش رو بشنون... این نهنگ از سال 1980 بارها در نقاط مختلف اقیانوسی بصورت تنها مشاهده شده...

در این لینک می توانید اطلاعات بیشتر رو بخونید، همچنین در صفحه مذکور صدای اصلی نهنگ تنها رو میتونید بشنوید(صدای اورجینال واسه قابل درک و شنیده شدن صدا برای انسان به 520 هرتز افزایش یافته).

در این پست هم در مورد آهنگ اش براتون نوشتم، و میتونید آهنگ رو هم بشنوید...