جدای از شوخی، اینها(این عزیزان) واقعاً نمیفهمن یا خودشون رو زدن به نفهمی؟! چی نشخوار میکنن؟ چرا کرسی شعر میگن. آقا چرت و پرت نگین لطفاً... اینا فقط دارن اصرار میکنن که به ما بگن حاصل جمع 2 با 2 میشه 5 !!!
فقط یکی به اینا بگه مواظب باشین موقع جهش خشتکتون پاره نشه...
هاشمی میگه اونجای دولت روی گردن مردمه! مگه فتیش گردن داره؟!!!
همتی قاط زد و همینجوری رگباری زد. مهم هم نبود به کی میخوره. مهرعلیزاده هم که سوزنش توی رئیسی گیر کرده!
بابا از همتی بکشین بیرون. بگین میخواین چیکار کنین. یکی دیگه کلیدش رو فرو کرده به ملت شما فرو کردین به همتی؟!
همشون مدام از اصلاح یارانه سوخت حرف میزنن ولی از گرانی خودرو و گمرگ 300 درصدی خودروی خارجی حرفی نمیزنن!
زاکانی چی میگه؟ زاکانی ره... بابا بیشین سرجات جوگیر نشو. تو خودت هم یکی مثل همونی
همتی میگه بگو جناب آقای...! ای آقا بشین سرجات تو خودت حدود دو ساله رئیس بانک مرکزی هستی کدوم عدالت رو معنی کردی که حالا بلبل زبونی میکنی!
هم اکنون نامزدهای محترم تشریفشون رو اوردن. و آماده ی مناظره هستن. الان که مناظره شروع بشه همچین همدیگرو میجوون که انگار دشمن خونی هستن. حالا باید از اینها پرسید شما تا حالا کجا بودین؟ تا حالا چیکار میکردین؟ اگر هر کدام از شماها در جایگاه خود درست کار میکردید الان وضع این نبود.
از قدیم گفتن که "عقل نباشه بدن در عذابه"
حالا ما ایرونیا عمدتاً بدنمون در عذابه. یعنی بعضی مواقع فکر میکنم اصلاً سادیسم داریم!
یکی از ایرادات دیگمون اینه که همه چیز رو باهم قاطی میکنیم. طرف حین نماز به فکر بیزینسه. حین بیزینس به فکر پروژه. حین پروژه به فکر...
امروزم روزیه که مناظره های تلویزیونی نامزدها پخش میشه. پریودی که هر 4 سال ساله انجام میگیره. بدون درد و خونریزی. اینه خیلی مهمه چون نوار بهداشتی گرونه خب. چون مواد اولیه نوار بهداشتی ها و پوشک های بچه از خارج میاد!
بعضی مواقع عقل هم باشه باز بدن در عذابه... بله در عذابه...
پارادوکسهایی که وجود داره و ناگزیر هستیم از تجربه ی انها. این پارادوکس ها از جبرهای زندگیه. هر چند این جبرها نمیتونه جلوی اعتراف به وجود اختیار رو بگیره اما به نظر من جبر و اختیار در هم تنیده شده است و در این بین هاله ای از ابهام وجود داره.
حداقل اگه عقل باشه بدن زیاد در عذاب نیست و نمیتونه باشه اما متاسفانه نیست. عقل نیست.
مردمی هستیم که دم در تعارف میکنیم و پشت هم میزنیم.
حالا کی میخوایم آدم بشیم خدا داند...
هنوز بهار تمام نشده ولی خاموشی های برق را شاهد هستیم. مطلبی که با کمال ناباوری در سال 1400 رخ می دهد. فارغ از اینکه قرار بود از انرژی اتمی برق تولید کنیم، کشور ما دارای پتانسیل های فراوانی برای تولید برق ارزان قیمت و پاک می باشد. یکی از این روشها تولید برق از انرژی خورشیدی است که متاسفانه در سالهای قبل هیچ برنامه ای برای این موضوع پیش بینی نشده است. باید از وزیر نیرو و رئیس جمهور محترم بپرسیم شما تا الان چیکار میکردید؟ چرا باید ماه های قبل هیچ فکری نکرده و الان بگویید که کمبود برق داریم. چرا باید در هر برهه ای مردم یک دغدغه ی بزرگ داشته باشند؟ آیا نباید وزیر نیرو را به مجلس احضار کنند. آیا نباید رئیس جمهور را احضار کنند برای پاسخ! چرا هیچ نماینده ی مجلسی حرفی نمی زند؟! چرا هیچ پرسشی نمی شود از وزرا و رئیس جمهور؟! حال این نمونه ی کوچکی است از ایندست مسائل. مواردی مانند به هدر دادن منابع آبی تجدید ناپذیر کشور رو کجای دلمان بگذاریم؟! منابعی که بسان الماس هستند و دیگر یا جایگزین نمی شوند یا شاید هزاران سال طول بکشد تا تجدید شوند! و در پایان یک سئوال خیلی مهم، چرا ما داریم به دست خودمان کشور خود را نابود می کنیم؟
انتخاب را شاید بتوان مهمترین رکن زندگی بشر نامید. انتخاب دوست، انتخاب رشته تحصیلی، انتخاب شغل، انتخاب همسر، انتخاب محل زندگی و... یا انتخاب رئیس جمهور... انتخاب را میتوان برگ برنده یا برگ بازنده هر کسی نامید چنانچه در برخی موارد فقط یکبار می توان انتخاب کرد و حاصل این انتخاب می تواند سالها با فرد باشد و بر روی تمام جوانب زندگی شخص تاثیر گذارد. حال ضمن فاکتور گرفتن از چالش ها یا سئوالات با جواب و بدون جواب پیرامون چرایی انتخاب و نقدهای وارده یا غیروارده به پروسه انتخاب نامزدها و سایر موارد باید از خود بپرسیم فرد منتخب تا حدی می تواند تصمیمات کلان گرفته و اجرا نماید. بحث پیرامون نوع دولتها یا حکومتها بسیار است. حزب ها و جناح های سیاسی صرف نظر از نوع و کارکرد آنها در هر کشور و حکومتی، الان در برهه کنونی شاید دیگر ظرفیت پاسخگویی به سلایق حتی درون حزبی خود را ندارند. بدینصورت شاید گفت مرگ و زوال حزب ها در دنیا فرا رسیده است. چنانچه عقل سلیم حکم می کند منافع اجتماعی و کلان باید خیلی بیشتر از منافع شخصی و حزبی کارکرد داشته باشد. اما متاسفانه بایستی این نکته ظریف اما کلفت را مد نظر قرار داد که علیرغم تمامی ادعاهای ما، همچنان جهان سومی هستیم و تمامی کارکردها و معادلات زندگی شخصی و کاری و برخوردها و تعاملات اجتماعی مردم ما بر اساس زیرساخت ها و اموزه های جهان سومی عمدتاً حاکم بر ما، شکل می گیرد.
