و باز نوروزی دیگر

الان که این پست رو میخونین شما هم مثل من زنده هستید و این نوروز رو تجربه کردید. نوروزی غمگین تر از همیشه، سخت تر و سنگین تر... اما کاش اینطور نبود، ولی هست. همه ما در جبری از زمان و مکان گرفتاریم. با انواع حسرتها و آرزوها روزها را سپری می کنیم. سالی که گذشت شاید سخت ترین سال خیلی از ماها بوده باشه، سالی که پر بود از سختی ها و غم ها. با این وجود نمی توان از امید حرفی نزد. امید، شاید کم سو باشد، اما هست. ولی من خودم که دارم به زور ادامه میدم. دیگه انسان هم صبری داره! جایی میرسه خسته میشی. جایی میرسه که میخوای بشینی و دیگه ادامه ندی. مگه آدمی چقدر توان داره...