در عصر بدی هستیم. زمانه ای که عشق را به دار آویخته ایم و محبت را زوال بخشیده ایم. در زمانه ی افسون شده ای هستیم. همه تسخیر شده اند! روح همه ما تجلی گاه بدی ها شده و کسی به کسی فکر نمی کند مگر به شکل یک ابزار! تاسف واژه ی بی کفایت برای وضعیت آدم های کره ی زمین. شاید ما در پهنه ی گیتی تنها نباشیم ولی احتمال زیاد در ظلم به خود و به یکدیگر به احتمال زیاد از همه موجودات احتمالی و شاید ذیشعور متبحرتر هستیم. تعاریف کلمات جابجا شده! خوبی، بدی، عشق، نفرت و... چرا روزگارمان این شد! تا جایی که یادمونه قرار نبود اینطور بشه... چه رویاهایی داشتیم تو بچگی! تمام آرزوهامون رنگ باخت، همشون تمام شدن، اونم به شکل دردناکی... و روز به روز امید بهبودی کمتر می شود و این ما هستیم که به پایان نزدیک می شویم. و این ما هستیم که خواهیم باخت. آری زمان زیادی نمانده...
*****
درد دل را به که توان گفت
وقتی سنگ صبوری نیست
در چشمان چه کسی می توان خیره شد
و از عشق گفت
وقتی عشق سالهاست از این دیار کوچ کرده
وقتی چشمان همه تاریک شده
با که توان اشک ریخت
وقتی شانه ای نیست
وقتی سردی همه جا رخنه کرده
وقتی دلها منجمد شده
وقتی تا چشم کار میکند همه جا نابودیست
*****
یا همه باهم خواهیم برد یا همه باهم خواهیم باخت!
نزدیک است...
