کاش چون هیچ بودم
از ازل هیچ بودم
سبک بال و رها
کاش نبودم در این هستی
کاش لمس نمیکردم زندگی را
کاش می رفتم تا آسمان
کاش هیچ بودم
کاش می رسیدم به خود
کاش می رفتم تا بی انتها
کاش بودی و من بودم
کاش بی تو هیچ بودم
کاش پَر میگشودم تا وجود
کاش رها میشدم تا تو
کاش نبودم
کاش هیچ بودم
چون هیچ، نبودم در این جمود
کاش میمردم در خود
چون هیچ...
